Hallo!

Mijn vrouwtje vertelde jullie van de week dat ik een ongelukje had gehad. Omdat iedereen zo lief heeft gereageerd en zo bezorgd over me was wil ik jullie wel zelf vertellen hoe het nu gaat.

Ik vond het allemaal maar eng. Ik had zo’n vreemd, blauw gewicht aan mijn pootje hangen, kon niet goed lopen en moest op mijn andere zij slapen. Het vrouwtje geeft me nog steeds iedere morgen medicijnen met een spuitje en daar moet ik altijd veel van slapen. 

Afgelopen woensdag moest ik voor controle terug naar de dierenarts. Het vrouwtje lokt me dan eerst met snoepjes in zo’n raar kooitje, zodat ze me kan meenemen in een grote zwarte doos op wielen. Die doos vind ik nooit zo leuk. Hij maakt rare geluiden en ik kan niet naar buiten kijken. Ik miauw dan altijd een beetje klaaglijk zodat vrouwtje weet dat ik het niet leuk vind.

De wachtkamer vond ik ook een beetje eng, maar gelukkig waren we zo aan de buurt. Dokter Denise haalde mij uit het kooitje en begon te plukken aan mijn pootje. Met een schaar knipte ze het verband kapot en ze liet het plakspul bovenom mijn pootje zitten. Daar was ik wel blij om, want ik denk dat dat wel pijn doet als ze dat eraf moet halen.

Luna bij baasje Frank op schoot

Toen ze het verband en dat gekke stijve ding eraf had gehaald voelde ze heel voorzichtig aan mijn pootje. Ze was tevreden, mijn pootje was niet aan het afsterven of zo. Dat had ik haar ook wel al kunnen vertellen. Ik was immers niet voor niks van dat ding afgebleven. Het zat wel een beetje vervelend, maar het gaf ook wel steun.

Toen ze klaar was met voelen deed ze weer nieuw verband om mijn pootje, nu met een groen kleurtje dat mijn vrouwtje erg mooi vindt. Denise vond mij erg lief en heel braaf. Blijkbaar doen andere katten vaak gek daar. Daarna mocht ik weer in het kooitje mee naar huis. Het vrouwtje was erg trots op me en het baasje ook toen hij thuiskwam.

Nu dokter Denise heeft gezegd dat alles goed gaat voel ik me zelf ook beter, gek hè? Ik heb weer lekker naar buiten liggen kijken op de vensterbank en ik heb weer op de bank geslapen. Het vrouwtje slaapt nu weer boven, maar daar mag ik nog niet mee naartoe. Ik wil nu wel graag weer naar buiten, maar dat mag nog niet.

Nou, tot de volgende keer!

Luna

Met dank aan Denise Spronken en Guido van Heeswijk van Diergeneeskundig Centrum Op d’n Diek.

Vinden jullie mijn groene pootje ook zo mooi?